ความกังวล ความเป็นห่วง ลดทอนความสุขของชีวิต

ช่วงนี้ความรู้สึกนึกคิดแปรเปลี่ยนได้รวดเร็วและบ่อยมาก ก็ไม่รู้ว่าทำไมนะ เรียกว่าสับสนหรือเปล่า กับเป้าหมายและความต้องการภายในใจของตัวเอง เหมือนคนหนุ่มสาวที่ยังหาตัวเองไม่เจอยังไงยังงั้น

จะสุขจะทุกข์ บางทีก็มีส่วนมาจากความคาดหวัง ยิ่งเป็นการฝากความหวังไว้ที่คนอื่นด้วย ยิ่งทุกข์หนัก หลายอย่างรอบกายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แต่ทำไมเรามีความสุขขึ้น ตั้งแต่เลิกคาดหวังหรืออย่างมากก็คาดหวังน้อยลง จะบอกว่าไม่คาดหวังเลย ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว โดยเฉพาะในวันคล้ายวันเกิดวันนี้

เมื่อความสุขเป็นทักษะที่ฝึกได้

บางทีเราก็ควรเผื่อเวลาให้คนอื่นเข้ามายุ่งกับเราได้บ้าง 🤔

จากชีวิตในเมืองกรุงสู่ภูมิภาค เริ่มต้นชีวิตทำงานที่นี่ผ่านมาได้ 10 วันพอดี จริง ๆ มันควรจะเป็นช่วงปรับตัวนะ

หลายครั้งที่บอกตัวเองว่านั่งว่าง ๆ หายใจทิ้งไปวัน ๆ บ้างก็ได้ แต่ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไรกันแน่ ที่ต้องอัดแน่นตารางชีวิตให้ตัวเองตลอด ๆ ไม่ว่าจะเป็นวันทำงานหรือวันหยุด บางทีก็เผลอกดดันตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้มีใครมาว่าหรือบังคับให้ทำทั้งนั้น