บทบาทพี่สาว

กับการเป็นลูกคนเดียวมากว่า 30 ปี วันหนึ่งก็มีน้องชายและน้องสาว รู้สีกยังไงน่ะเหรอ?! 🙂

ในวันนี้ที่นั่งพูดปลอบใจน้องชายไป ตัวเองก็น้ำตาไหลพรากไป น่าอายจริง ๆ พี่สาวคนนี้ 😁

ที่ผ่านมาเรากับน้องชายไม่ได้สนิทกันมากนัก ไม่ใช่ด้วยวัยที่ห่างกันแต่เป็นการเลี้ยงดูที่แตกต่าง ที่เพิ่งมารู้จักกันตอนโตมากแล้ว และไม่เคยได้ใกล้ชิดสนิทสนม เราอยู่ต่างครอบครัว แต่สายใยความเป็นพี่น้อง ทำให้เราสัมผัสได้ว่าเราต่างรักและปรารถนาดีต่อกัน

ครั้งนี้ด้วยการเจ็บป่วยพ่อของเรา ทำให้เราได้ใกล้ชิดกัน ได้เห็นสิ่งที่น้องเป็นอยู่ ได้เห็นการทำหน้าที่ของน้อง ได้พูดคุยกันแบบสองคนพี่น้อง ถึงแม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ แต่เราว่านั่นมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีเลย ดีใจที่น้องกล้าคุยกล้าเปิดใจกับเรา เราว่ามันก็เป็นช่วงจังหวะที่ดีนะ ที่เราเองก็ผ่านชีวิตผ่านเรื่องราวมาไม่น้อย ทำให้เราเห็นมุมมองที่จะเข้าใจน้องชายได้ไม่ยาก ด้วยหวังว่าความเป็นผู้ใหญ่ของเราจะไม่เป็นช่องว่าง แต่จะช่วยเติมเต็มให้ทุกอย่างลงตัวเป็นไปในทางที่ดี

เราเองก็เปิดใจตัวเองมากขึ้น ที่จะเข้ามาช่วยอะไรได้บ้าง ทั้งเรื่องความสัมพันธ์และการงานของทางบ้านนี้ จากเมื่อก่อนที่แทบจะไม่ยุ่งเกี่ยวเลย มัวแต่วุ่นวายกับชีวิตตัวเอง

พี่สาวที่แสนดี คำนี้ที่ขอเป็น 🥰

Cr.pic : pixabay