อย่ายากอีกเลย

การเริ่มต้นยากเสมอ แต่ถ้าไม่เริ่มก็ยากอยู่อย่างนั้น แม้จะเป็นเรื่องง่ายแสนง่าย ก็ดูจะเป็นความยากซะมากมาย หากเรายิ่งปล่อยปละเว้นช่องว่างระหว่างเวลาไว้เนิ่นนาน

จัดการที่ตัวเรา

การจัดการความเครียดกับปัจจัยภายนอก ที่เรายากจะเปลี่ยนแปลงจนถึงที่อาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย เราก็คงต้องกลับมามองว่าในสถานการณ์ที่เราเผชิญต้องเจอะเจอ เราทำอะไรกับมันได้บ้าง ก็น่าจะดีกว่าจมอยู่กับความรู้สึกว่า “ก็เพราะสิ่งนั้นเป็นอย่างนั้น” “คนนี้เป็นอย่างนี้” แหละน่า

ยิ่งโหยหา ยิ่งไม่ได้มา

ยิ่งโหยหา ยิ่งไม่ได้มา –> ความเป็นส่วนตัว เวลาที่ควรจะเป็นของตัวเองแบบจริง ๆ จัง ๆ อะไรและทำไมจึงเป็นอย่างนั้น เพราะคนอื่น หรือเพราะตัวเราเอง แล้วจะปรับจะแก้ยังไงดี

คู่ต่อสู้ที่สำคัญในชีวิตเรา ก็คือแรงขับที่อยู่ภายในใจเราเอง

ช่วงนี้ความรู้สึกนึกคิดแปรเปลี่ยนได้รวดเร็วและบ่อยมาก ก็ไม่รู้ว่าทำไมนะ เรียกว่าสับสนหรือเปล่า กับเป้าหมายและความต้องการภายในใจของตัวเอง เหมือนคนหนุ่มสาวที่ยังหาตัวเองไม่เจอยังไงยังงั้น