รางวัลคือความภูมิใจเสมอไปหรือไม่ ก็อาจใช่ถ้าได้มาด้วยความยากลำบาก
ในเส้นทางสายหนึ่งสายเดียวกัน อาจมีผู้คนเดินผ่านมากมาย แต่การเดินทางและสิ่งที่พบเจอของแต่ละคนก็แตกต่าง
ประโยคที่กำลังจะเขียน กำลังจะพูดถึงว่าตัวเองผ่านความยากลำบากมาพอสมควร ทุ่มเทมาไม่น้อย แต่คิดอีกที ใคร ๆ เขาก็คงคิดแบบนั้นแหละ คนส่วนใหญ่ต่างคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว อุปสรรคที่เจอยากลำยากกว่าคนอื่น เรื่องที่ตัวเองเจอนี่หนักสุด ๆ ไม่มีใครหนักเท่าฉันแล้วล่ะ
จึงทำให้ฉุกคิดว่า เอ… หรือแท้จริงเราก็ไม่ได้เจออะไรที่หนักมากมายหรอก แค่รู้สึกไปเองรึป่าว
และแท้จริงเราก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังต้องเรียนรู้และเติบโตทางความคิด สติปัญญาให้มากขึ้น
ระหว่างทางก็แค่บทพิสูจน์เราว่าจะอึดจะแกร่งแค่ไหน เราจะอดทนกับสิ่งเร้าต่าง ๆ ได้เพียงใด ไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่หมายถึงกับทุกเรื่อง
แต่ต้องคอยเตือนสติตัวเอง ว่าอย่าทุกข์จนเกินเหตุ อย่ากังวลกับอะไรมากไป และหากได้รับบางสิ่งบางอย่าง ก็อย่ามัวหลงระเริง หรือมัวดีใจ บางอย่างอาจจะเป็นการผลัดกันได้ เพราะชีวิตก็เป็นเช่นนี้แหละ ประคองตัวให้อยู่ได้ทั้งทุกข์ทั้งสุข อะไรที่เป็นปัญหาแก้ไขได้ก็ต้องแก้อย่างมีสติ คิดอย่างรอบคอบ แต่หลายเรื่องก็ต้องบอกตัวเองว่า “รอให้เป็น เย็นให้ได้” แล้วเราจะก้าวผ่านเรื่องราวที่เป็นความท้าทายไปได้ ในทุกสถานการณ์ ✌
~ เขียนในเช้าวันหนึ่ง ~ ระหว่างนั่งรอรับรางวัลเชิดชูเกียรติบุคลากรที่ทุ่มเทการปฏิบัติงานให้กับจังหวัดฯ
Leave a Reply